Οι δονήσεις που έφερε η οικονομική κρίση, συνεχίζουν να ταράσσουν συθέμελα το πολιτικό σύστημα της χώρας. Η πανσπερμία πολιτικών κομμάτων που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο, ανεξάρτητα από την ιδεολογική απόχρωση και το τί ευαγγελίζεται το κάθε ένα από αυτά, αποδεικνύει περίτρανα (αναγιγνώσκοντας εις βάθος τα μηνύματα) ότι τελικά η κρίση ήταν η αφορμή. Τα αίτια προϋπήρχαν, ήταν εμφανή καιρό πριν, απλά οι δρόμοι εξουσίας που έως πρότεινος υπήρχαν και όπως λειτουργούσε το ίδιο το κράτος κάποιες δομές πριν την οικονομική του κατάρρευση, τα σκίαζαν. Οι παθογένειες και το τέλμα που δημιουργήθηκαν στην πολιτική ζωή με την κύρια ευθύνη κυρίως στα δύο κόμματα εξουσίας απογύμνωσαν εν τέλει το βασιλιά. Οι νέοι σχηματισμοί προέκυψαν, εφόσον υπήρξαν διαγραφές στελεχών στα παραδοσιακά κόμματα όπως τα γνωρίζαμε, πλην του ΚΚΕ. Το αίσθημα ακυβερνησίας και αβεβαιότητας, με ταυτόχρονη αναξιοκρατία και έλλειψη δικαιοσύνης του κράτους οδήγησαν σιγά σιγά σε ευτελισμό της δημοκρατίας και των θεσμών . Οι πολιτικές ηγεσίες στέρησαν την πολυφωνία και τη συλλογικότητα από τα κόμματά τους. Στέρησαν το δικαίωμα της διαφορετικής άποψης και γνώμης. Καθιέρωσαν στις λειτουργίες τους την κομματική γραμμή και πειθαρχία. Αποτέλεσμα αυτού να στερούνται τη δημιουργία νεωτερισμών στα κόμματα, με παρωχημένες αντιλήψεις να κυριαρχούν και να οδηγούν σε πολυμελή όργανα, χωρίς να εκφράζουν συγκεκριμένες θέσεις παρά εισηγήσεις προέδρων με ψήφο μάλιστα δια βοής. Αποτέλεσμα, τα αρχηγικά κόμματα με τις συγκεντρωτικές αντιλήψεις. Φίμωσαν τους βουλευτές τους και τώρα το πληρώνουν αδυνατώντας να αντιληφθούν ακόμα και τώρα, τις πταίει ;
Η πόλις εάλω εκ των έσω λοιπόν. Δεν σεβάστηκαν τη Δημοκρατία ούτε εντός των τειχών των κομμάτων, πολλώ δε εκτός αυτών. Θεώρησαν εαυτούς ως ηγεμόνες όπου μπορούσαν να ασελγούν εις βάρος του λαού, της Δημοκρατίας, των θεσμών. Άφησαν να βασιλεύει η αναξιοκρατία, η διαφθορά, να επέλθει η καταρράκωση των θεσμών.
Έτσι φανέρωσαν την πολιτική ένδεια που τους χαρακτηρίζει εμφανώς πλέον και τις παρωχημένες λογικές. Την έλλειψη σεβασμού στο Σύνταγμα και στους πολιτικούς κανόνες. Ναρκοθέτησαν την ανάπτυξη με τον λαϊκισμό και την σοσιαλκρατία.Δεν σεβάστηκαν το λαό και το έθνος που καλούνται να υπηρετήσουν και τώρα ο ίδιος τους τιμωρεί.
Νιώθει οργή, αγανάκτηση, ανασφάλεια, φόβο. Νιώθει την πείνα και την εξαθλίωση να χτυπάει την πόρτα του και λυγίζει περήφανα προσδοκώντας κάτι να αλλάξει.
Όπως ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο μου, πρέπει να αλλάξουμε για να τους αλλάξουμε, ώστε να τα αλλάξουμε όλα .
Εμείς οι αποκαλούμενοι ως Φιλελεύθεροι μπορούμε πλέον να εκφράσουμε την ιδεολογική μας πλατφόρμα στην Ελλάδα, χωρίς να ποινικοποιείται και να λοιδορείται πλέον ο λόγος μας. Μπορεί δημοσκοπικά ακόμα τα κόμματα της αριστεράς να εμφανίζουν υψηλά ποσοστά, αλλά στη κοινωνία αυτή η πολιτική δεν βρίσκει την ίδια απήχηση. Περισσότερο ως ψήφος διαμαρτυρίας εκφράζεται έναντι του πολιτικού συστήματος παρά ως ψήφος συνείδησης. Οι πολίτες επιζητούν τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό και τη λειτουργία της αγοράς εντός ευρωζώνης. Ανήκεστα, κουρασμένα κόμματα δεν θέλγουν πλέον. Αναζητούν μια παράταξη αρχών, ρεαλιστικών και κοινωνικών στόχων που να προσδίδει ταυτότητα και ιδιοπροσωπία.
Θέλουμε τους ψηφοφόρους (οι φιλελεύθεροι) να επιλέξουν ελεύθερα, όχι ως θύματα της ανάγκης τους, αλλά απελευθερωμένους να επιλέξουν για το τόπο τους τον συνεπή, τον αναμορφωτή, τον πολιτικό σχηματισμό που θα εμφανιστεί ως παράκλητος.

Φωτάκης Βασίλειος

μέλος Κεντρικής Επιτροπής
Δημοκρατικής Συμμαχίας