west greece

http://www.prionokordela.gr

Το πολιτικό σύστημα έφτασε στα όριά του, με τους λαϊκιστές και δημαγωγούς να υποκαθιστούν τους άριστους της κοινωνίας που θα την καθοδηγούν με το πελατειακό κράτος. Οι ταγοί καμώνοντας τους ηγέτες αδυνατούσαν να ανταποκριθούν ακόμη και στα απλά αλλά και αυτονόητα που καλούνταν από πλευράς τους ,αυτά της απλής και συνάμα χρηστής διαχείρισης του κράτους και των εξουσιών.
Ανήμποροι, αποκαμωμένοι και ανίκανοι να θέσουν τη λειτουργία του κράτους σε σωστή τροχιά έπρεπε να εφεύρουν τους βαρβάρους, τους οποίους πρόθυμα βρήκαν λυτρωτικά στους εκπροσώπους της Τρόικα και των υπολοίπων Ευρωπαίων ηγετών. Κρυπτόμενοι πίσω από αυτούς επέβαλλαν στο λαό δογματικές αντιλήψεις ως είχαν συνηθίσει να ηγεμονεύουν και σκληρά μέτρα. Λάθη επί λαθών, αδιέξοδες πολιτικές , θεατρινισμοί και άκρατος λαϊκισμός οδήγησαν σε νεόκοπο κυβερνητικό σχήμα παλαιάς όμως κοπής. Φυσικά, αυτή τη φορά σε μια σωτήρια για το πολιτικό σύστημα φιγούρα που θα ξέπλενε τα ανομήματά τους, ωσάν η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ήταν ο αναβαπτιστής που ανέλαβε το ρόλο για το σκοπό αυτό, Παπα-δήμος. Για άλλη μια φορά όμως απεδείχθησαν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, χάνοντας όποιο ψήγμα αξιοπιστίας και ελπίδας μπορούσε να αναγνωρίσει και να δικαιολογήσει ακόμα ο Ελληνικός λαός.
Τα ψεύδη, τα διλήμματα, οι εκβιασμοί και ο πειθαναγκασμός των δολίων έφτασαν στο τέλος. Όποια και αν είναι η έκβαση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας για την κύρωση της δανειακής σύμβασης από το κοινοβούλιο, ο λαός έδειξε ήδη τις προθέσεις του και το τι μέλλει γενέσθαι για αυτό το πολιτικό σύστημα και προσωπικό που δήθεν τον εκπροσωπεί. Οι προφήτες και οι μεσσίες τελείωσαν.
Το μονό που λυτρωτικά θα αναδυθεί επαναβαπτιζόμενο απ’ την κολυμβήθρα του Σιλωάμ είναι το Ελληνικό έθνος. Απαλλαγμένο μεν απ’ τις εν πολλές αμαρτίες περιπεσσόντων πολιτικών, φωτισμένο δε με το πνεύμα της αληθείας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, αντίστοιχο του έθνους και της ιστορίας του.

Φωτάκης Βασίλης
μέλος Κεντρικής Επιτροπής Δη.Συ.
Πολιτικό στέλεχος

Τριάντα δύο χρόνια έχουν περάσει από το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1980, όπου σίγησε για πάντα η φωνή του «Αρχαγγέλου της Κρήτης».

Ο Νίκος Ξυλούρης, χτυπημένος από τον καρκίνο, πεθαίνει συγκλονίζοντας το Πανελλήνιο. Αν και η καριέρα του βρίσκεται στο απόγειό της, ο ίδιος υποφέρει από έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα.

Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη και εισάγεται για εξετάσεις στο Memorial Hospital, όπου διαπιστώνεται ότι πάσχει από καρκίνο. Έπειτα από πολλαπλές εγχειρήσεις επιστρέφει στο σπίτι ενός φίλου του στο Πόρτο Ράφτη και προσπαθεί να νικήσει την επάρατο νόσο. Την Τετάρτη, 6 Φεβρουαρίου του 1980, μπαίνει στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς για νέες εξετάσεις.

Την επόμενη μέρα, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και το βράδυ της Πέμπτης πέφτει σε κώμα.

Άπαντες θα γνωρίζετε την ιστορία αυτού του σπουδαίοπυ προσώπου της πατρίδας μας! Ας την ξαναθυμηθούμε όμως…

Ο «Αρχάγγελος της Κρήτης» γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγια Ρεθύμνου. Σε ηλικία μόλις 5 χρονών οι Γερμανοί κατακτητές καίνε το χωριό του και εκείνος φεύγει πρόσφυγας στην κοιλάδα του Μυλοποτάμου.

Λίγο αργότερα πηγαίνει στο Ηράκλειο για να μάθει γράμματα αλλά η αγάπη του για τη μουσική αποδεικνύεται μεγαλύτερη. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα.

Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφορεί τον Νοέμβριο του 1958 με τίτλο «Μια μαυροφόρα που περνά» και γνωρίζει επιτυχία.

Το 1966 ο Νίκος Ξυλούρης επιλέγεται από το κράτος για να συμμετέχει στον διαγωνισμό δημοτικής μουσικής στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας, όπου και κερδίζει το πρώτο βραβείο.

Στην Αθήνα έρχεται τον Απρίλιο του 1969 και κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο «Κονάκι» με το κοινό να τον αποθεώνει. Τότε ξεκινάει και η συνεργασία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Έρχεται νέος δίσκος, αναφορά στα «Ριζίτικα» της Κρήτης, μία ενότητα τραγουδιών όπου η παράδοση μπλέκεται με το παρόν.

Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί τα «Αντιπολεμικά» τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη.

Τα χρόνια πέρασαν αλλά ο Νίκος Ξυλούρης, ο Νίκος των Κρητικών και όλης της Ελλάδας δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας! Ζει μέσα μας με τα τραγούδια του! Τραγούδια που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ!
Αθάνατος!



http://www.prionokordela.gr

Ξάφνου τα φώτα έσβησαν, όλοι τους με μια φωνή είπαν.. Καληνύχτα Ελλάδα. Κάπου εκεί ανάμεσα στο βαθύ σκοτάδι και το λίγο φώς μια λάμψη, κάτι φωτεινό σαν το άστρο της Βηθλεέμ άστρο οδηγός μα και προάγγελος, οιωνός μαντάτων.
Ήταν η Ελπίδα πως κάτι καινούργιο θα γεννηθεί μέσα από τούτα εδώ τα χαλάσματα γύρω μας, Ελπίδα την είπαν…
Αν όλοι εμείς σε τούτο δω τον τόπο δεν μπορούμε να φέρουμε ή να είμαστε η ελπίδα του τότε δεν αξίζουμε να ζούμε εδώ, να λεγόμαστε Έλληνες.
Τούτη η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία έδωσε νόημα σε έννοιες όπως ισοπολιτεία, ισονομία, ισηγορία, κράτος δικαίου, αξιοκρατία, παρρησία και ένα σωρό άλλες διαχρονικές αξίες δεν μπορεί να σβήσει, να ξεχαστεί απ΄ τους θεούς της.
Ένας λαός φιλόξενος, με φιλότιμο, φιλόσοφος και φιλαλήθης κατέληξε αποχαυνωμένος, ξεκομμένος από τις ρίζες του, το μεγαλειώδες αρχαιοελληνικό πνεύμα του, τους σοφούς του, τους ήρωές του. Χάνεται στα τηλεπαράθυρα και σε ανούσιες συζητήσεις, θέλγεται από τα λαμπερά φώτα, αρέσκεται στο λαϊκισμό, αποζητά το πρόσκαιρο το εφήμερο.
Η πλούσια αρχαιοελληνική γραμματεία, η πλούσια γλώσσα του και η γραφή μας αντικαθίστανται από τα greeklish, τα emo και τα emoticons σε μια ξενομανία ολκής.
Στους δρόμους μας, φανταχτερές πινακίδες προσφέρουν με ξενικές επιγραφές την κάθε είδους πραμάτεια τους. Ενώ τα πεζοδρόμιά μας δεν είναι γεμάτα χαρούμενα πρόσωπα που τα περιδιαβαίνουν, αλλά κατειλημμένα με μηχανάκια, αυτοκίνητα, γεμάτα σκουπίδια. Τα βουνά μας οι παραλίες μας εξίσου βρώμικα και γεμάτα σκουπίδια.
Μας εξέθρεψαν σαν ζώα κάνοντας ένα λαό άβουλο, νωθρό, μοιρολάτρη, απέλπιδο, απαίδευτο. Δώσαμε νόημα στη λέξη πολιτισμός με τα επιτεύγματα μας, όμως αφήσαμε τα παιδιά μας χωρίς βιβλία.
Δεν μπορεί πρέπει να είναι βαθύς ο ύπνος δεν συμβαίνει στη χώρα μου αυτό, στην Ελλάδα.
Όχι δεν είναι δυνατό. Η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα, έτσι λένε. Νιώθω εξοργισμένος, αγανακτισμένος, ταπεινωμένος.. Ξέρω ότι δεν κοιμάμαι πια, όμως μπορώ ακόμα και ονειρεύομαι.
Έχω ένα όνειρο, ένα δικό μου όνειρο να δω την Ελλάδα ελεύθερη από αντιλήψεις που την πήγαν πίσω. ‘Ένα λαό κάτω από το ίδιο σύνταγμα, τους ίδιους νόμους, ένα κράτος αρωγό όχι δυνάστη, δολοφόνο οραμάτων, ψυχών και σωμάτων.
Έχω ένα όνειρο ότι η Ελλάδα θα έχει σχολεία ανοιχτά, στις πόρτες, στις ιδέες. Σωστά εργαστήρια σκέψης, ψυχής, ομαδικότητας, αλληλεγγύης. Τα οποία θα υποστηρίζουν την ελευθερία της σκέψης, των ιδεών, που θα δείχνουν ανοχή στη διαφορετικότητα και θα ενισχύουν τον πλουραλισμό.
Έχω ένα όνειρο ότι η Ελλάδα θα σέβεται την ιδιομορφία κάθε τόπου, το περιβάλλον του και θα αναδεικνύει τον πολιτισμό του, που θα προσφέρει ασφάλεια στους πολίτες του, που θα επιβραβεύει την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, την πρωτοβουλία, που θα θεμελιώνει κράτος πρόνοιας υπέρ των αδυνάτων.
Έχω ένα όνειρο, ο στόχος του έθνους να είναι η προστασία της Ελληνικότητας, των αξιών του και των παραδόσεων. Η οικοδόμηση μιας κοινωνίας δίκαιης που δεν θα παράγει ανισότητες είτε φυλετικές είτε οικονομικές. Με μια αυτοφυή ανάπτυξη της εθνικής της οικονομίας.
Έχω ένα όνειρο, για τα απλά τα καθημερινά τα αυτονόητα, της απλής λογικής και της πολυπλοκότητας όσων διαβιούν σε τούτο τον ευλογημένο τόπο. Χωρίς λαϊκισμούς, δημαγωγούς, χωρίς μεμψιμοιρίες και δισταγμούς.
Ένα όνειρο καλό οιωνό για όλα αυτά που πρέπει να παλέψουμε, για όλα αυτά που μας πλήγωσαν. Με όλους εσάς για μια νέα ισχυρή Ελλάδα στη βάση των κεκτημένων κερδών και στο γκρέμισμα των παλαιών λαθών. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον μακριά από την αργυρώνητη έκφραση της πολιτικής του σήμερα, σε μια χώρα με ανάλογες συνέπειες Περίκλειας ακμής.


Φωτάκης Βασίλειος
μέλος Κεντρικής Επιτροπής
Δημοκρατικής Συμμαχίας
Πολιτικό στέλεχος